Albert Bos

Slechts weinig woorden passen
In een tijd van droefheid en pijn
Moge dit gebaar
Een teken van medeleven zijn
 

Ik heb Albert leren kennen in een periode dat we beiden uit evenwicht waren vanwege NAH. We volgden met nog enkele ‘lotgenoten’ een behandelprogramma bij Hersenz. Iedereen in die groep voelde een bepaald verdriet en een bepaalde frustratie; door ziekte of pech konden we niet meer precies wat we vroeger konden en het was best moeilijk om daarmee om te gaan.

Albert was daarin in veel opzichten een inspiratiebron. Hij had humor, wist dingen altijd op een positieve manier te bekijken en gaf niet op. Ook had hij veel oog voor anderen en stak hij ze vaak een hart onder de riem.

Ook na het beëindigen van de behandeling bleven we als groep contact houden. Ik vond het mooi dat Albert -zelfs toen hij steeds meer fysiek ongemak te verwerken kreeg- bleef genieten van de mooie dingen in het leven, zoals zijn kleinkinderen.

Het was een voorrecht Albert te hebben ontmoet. Een inspirerende man met veel wijsheid, doorzettingsvermogen, en het hart op de goede plaats.

Veel sterkte gewenst, familie! Mogen de mooie herinneringen aan Albert jullie vergezellen op jullie verdere levensreis.

Je nimmer aflatende liefde voor onze club de Roadrunners was geweldig.  Ik heb alleen maar positieve verhalen over je gehoord. Wij als roadrunners Zoetermeer zijn jou veel dank verschuldigd. Rust Zacht Bert! 

Bert heeft mij de liefde voor het hardlopen bijgebracht. Je was als trainer een inspiratiebron. In de beginjaren toen ook Hanneke lid was, was het in de kleine groep ook altijd vooral gezellig. Dank daarvoor. De nabestaanden veel sterkte toegewenst. 

Bert was de drijvende kracht in het ontstaan van de Zoetermeerse Road Runners. Dankzij hem hebben we mooie sportieve jaren gehad bij deze topclub!  Samen hardloopwedstrijden organiseren, trainingscursussen werden door hem mede opgezet, en uiteraard altijd zelf iedere week trainingen verzorgen. Chapeau!!!

Rust zacht Bert

Tineke en kinderen veel sterkte gewenst. 

Dezelfde wortels

We zijn met elkaar opgegroeid

hebben samen gespeeld en gestoeid

we hebben ruzie gemaakt en bijgelegd

en "ik zeg het tegen mama" gezegd.

We zijn allebei onze eigen weg gegaan

heel dichtbij of ver van elkaar vandaan

we zagen elkaar nog weinig, de laatste dagen juist vaak

maar als we elkaar zagen was het raak.

Want we komen uit hetzelfde nest

daardoor is het anders dan bij de rest

dezelfde wortels dat smeedt een band

wij weten van de hoed en de rand.

En als dat wegvalt geeft dat veel verdriet

maar soms lijkt het wel of niemand dat ziet

maar wij als broers en zus voelen de pijn

om wie niet langer meer hier mocht zijn.

Bedankt lieve broer, zwager en oom.

Tot ziens

Jullie man, vader en opa was een fantastische kerel. Strijdbaar, solidair, humor, verbindend en positief zijn zomaar wat eigenschappen die bij hem passen.

In 1992 heb ik hem leren kennen toen ik lid werd van de RRZ. Wat had die man een energie en wat wist ie anderen te enthousiasmeren voor de wegatletiek en zijn cluppie.

Mede op zijn aandringen volgde ik de opleiding tot sportmasseur waarna ik nog een aantal jaren als hardlopende masseur aan de RRZ verbonden bleef.

Er zijn van die mensen die je levenspad kruisen en iets bij je weten los te maken; Bert was voor mij zo’n (pracht)mens.

Heel veel sterkte gewenst met dit enorme verlies.

Eind jaren tachtig gingen we met een groepje lopers van de RRZ naar Parijs, voor de 20km wegwedstrijd. We zouden ook een nachtje overblijven en bij aankomst in hotel, Bert en ik hadden al afgesproken dat we samen op de hotelkamer zouden slapen, bleek dat er een twijfelaartje in de hotelkamer stond van ongeveer 140cm breed. We keken elkaar aan en zuchten even en besloten dat we dan maar heel laat naar bed zouden gaan. Geen goede voorbereiding voor zo'n loop maar ...... Bert had toen nog lang blond haar en bij het frequent wakker worden 's-nachts was er telkens wat vertwijfeling hoe het best te gaan liggen zonder elkaar aan te raken, wat toch gebeurde :) Zoals verwacht waren we ook zeer vroeg wakker maar moesten smakelijk lachen om onze 'ervaring' en zijn dit in de jaren nooit vergeten. Als we het er nog een keer over hadden verscheen er een grote glimlach op onze gezichten.

Bert, je was een prachtkerel en ik kijk terug op vele mooie momenten die we samen en als groep hebben gehad! 

Dag Bert, als 100e lid werd ik verwelkomt in april 1991 bij de club waar jij de oprichter van bent, de RRZ. Jij hebt mij het plezier in het hardlopen bijgebracht. Ik herinner me een keer dat ik jouw gangmaker was tijdens een wedstrijd en met de fiets voorop moest rijden. Dat is voor het eerst dat je uitgeput raakte maar wel een toptijd neerzette. Man wat kon jij lopen. Jouw familie en naasten wens ik heel veel sterkte met dit verlies. Jij bent en blijft voor mij een top kerel. Respect voor alles wat jij voor de RRZ hebt betekent. Groet Hans

De kaars is opgebrand. Maar wat heb jij gestreden. Vorig jaar was je nog bij de wielerronde. Hopelijk heb je nu de rust gevonden. Voor de Familie heel veel sterkte met dit grote verlies 

Vooral de raadsperiode bij de Zoetermeerse PvdA deelden wij. Daarin bleek Albert de ‘allesdoender’ en vaak nog op hetzelfde moment. Klussen aan een kar, moeilijke kwesties bespreken, vergaderen en er vooral voor zoveel mogelijk mensen iets doen. Eigenlijk kwam Albert altijd tijd tekort: een groot gezin en heel de wereld en een overvolle agenda droeg hij op zijn schouders mee. Daarmee onderhield hij een groot netwerk: “Dag, Albert” klonk het vaak op straat of tijdens bijeenkomsten. Lange dagen werden gemaakt in de lokale politiek met de PvdA, soms tot in de kleine uurtjes. Dan wilde de maag ook nog wel eens iets. In de regel werd dan afgesloten op Centrum-West met een stevig broodje shoarma. Snel eten, lachen en ‘vlot’ naar huis, want er wachtte alweer een drukke volgende politieke onderwijsdag. Alles aanpakken, een brede lach, overal en nergens, onuitputtelijke inzet en ongekend loyaal, zo actief was maar een raadslid. En dat was Albert, een bijzonder mens.

En hoe fijn is het om zojuist van een van de kinderen terug te lezen, wat hun vader voor de stad, maar vooral voor hen heeft betekend. Hoe zwaar de jaren meermaals ook waren, zal alle verdriet uiteindelijk niet opgewassen zijn tegen die mooie herinneringen. 
 

Lieve familie, beste 10, heel veel kracht samen in deze donkere periode: gecondoleerd 🕊️🌹✌🏼

Lieve Tineke en familie

Sterker dan het verlies is de herinnering die blijft.

Ik wens jullie veel kracht toe in de komende tijd. 

We hebben elkaar mogen ontmoeten eind jaren negentig, ik kan me nog herinneren dat wij een rondje hebben hard gelopen rondom de Katjeskelder in Brabant. Jaren later kwamen we elkaar weer tegen en werd je verzorger van het voetbalelftal waar ik speelde. Nu ben ik lid van de vereniging die jij hebt opgericht en kwam je nog weleens tegen als vrijwilliger.

Rust zacht

Veel sterkte voor de familie en vrienden

Wij hebben Bert in 1987 leren kennen toen wij lid werden van de Road Runners Zoetermeer. Bert gaf alle trainingen in die tijd, soms wel 3 achter elkaar op zaterdag.

Hij was altijd enthousiast en was de drijvende kracht achter de RRZ. We hebben veel van hem geleerd.

Tineke en familie, wij wensen jullie heel veel sterkte.

Beste familie,

Ik hoorde dat Albert is overleden. Ik weet nog goed dat Albert het vreselijke bericht kreeg dat hij serieus ziek was.

Ik herinner me Albert als een zeer prettig mens met het hart op de goede plaats.

Ik wens jullie heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies.

Edo Haan 

Lieve Familie,

Albert kwam aanwaaien met kinderen uit de buitenschoolse opvang, of hij woensdag 's middags het technieklokaal mocht gebruiken. Tuurlijk. Het klikte en een jaar later was hij iedere maandag present als vrijwilliger bij mijn technieklessen op het voortgezet speciaal onderwijs van Kentalis Zoetermeer. We hadden niet veel woorden nodig en hebben zo een paar jaar fijn samen gewerkt. Hij had een goede band met de leerlingen en kon zo zijn gebarentaal gebruiken. Vooral met Abdullah, die hij ondersteunde met de bouw van een modelboot.

Albert, bedankt voor je energie, humor en en onvoorwaardelijke inzet.

Joep Tange