Leo van Dalen

Beste Sonja, Jenny en andere familieleden,

Gecondoleerd met het verlies van jullie vader, opa en overgrootvader. 

We zullen altijd met veel plezier terugdenken aan de herinneringen die we met Leo en vroeger ook met Sjaan hebben gemaakt. We hadden graag nog meer foto's geüpload maar dat lukte helaas niet. We wensen jullie veel sterkte de komende tijd!

Jerome en Willy

ik heb nog meer foto's, neem svp via email contact op voor de rest

2e poging, eerste ging mis. Was tijdens het feest van ons huwelijk

Wat zullen wij u missen op verjaardag bij Son  en Herm.

Laatste jaartjes was u wat stilletjes aanwezig ,maar genoot u wel 

U was altijd zichtbaar trots op u kinderen kleinkinderen 

Bij de eerst volgende  verjaardag ,zullen we stilletjes proosten 

Veel liefs en rust gegunt op plek waar u nu bent

Astrid  en Hans

Lieve familie,

In gedachte bij jullie, ondanks zijn leeftijd is afscheid nemen moeilijk. Ik heb Leo leren kennen als de oom van mijn vrouw (Alie Meerse). Hij was een markant figuur waar we vaak mee gelachen hebben op de diverse verjaardagen. Op een moment groei je uit elkaar maar je blijft toch familie, met goede herinneringen. De enkele keer dat we elkaar ontmoeten was hij opgewekt en positief ondanks zijn handicaps. Die positiviteit is voor mij een voorbeeld hoe je in het leven kan staan. Hij leeft in mijn gedachte voort.

Met vriendelijke groet, Ben 

Lieve allen,

wat is het snel gegaan, zo komt er een bericht het gaat niet goed en zo piept hij er tussen uit.

Op zijn verrassingsfeest vond ik hem er nog kwiek uit zien, en genoot hij volgens mij met volle teugen. Nog gezellig met hem gepraat, zoals ik hem ken. Recht voor z’n raap, droge humor en over zijn kwalen gehad. Het zat niet mee, dat aanprikken, het was niks, en ondertussen lekker kaas en worst naar binnen aan het werken.

Op deze momenten ga je terug denken, wie was ome Leo? Ik ken hem als een broer van mijn vader, het schilders trio. De verhalen die mijn vader vertelde over hoe de werkdag was, lekker gesnoept, taartjes en caramels bij Jamin. Radiootje aan, en af en toe even fluiten naar wat voorbij liep.( dat kon nog). Dan gingen ze nog klussen in het weekend en anders gingen ze wel vissen. Mijn moeder riep dan wel, heb je ze nog niet genoeg gezien de hele week.

Verjaardagen vond ik wel leuk, bij tante Sjaan en ome Leo, dan mochten we op de zolder bij de treinen kijken, magisch. Ook dan lekker allemaal snoepen. Ook waren we een keer op bezoek bij de caravan en dan konden we kiezen, een korte of een lange vla,…een komiek was hij. Het was een man die toch altijd wel aanwezig was. Foute moppen en verhalen. Een keer was hij zo druk iets aan het vertellen en ondertussen had hij op een schoteltje een moorkop liggen, die hij een paar keer onder de neus van onze bouvier door zwiepte, dat de de hond met een grote hap zo de moorkop op at. Dat gezicht van hem, dat zal ik altijd onthouden.

Denk ik aan ome Leo, dan denk ik ook aan zijn auto, de Opel, wat werd die toch bij gehouden. Voetballen met ome Theo, en sport kijken. Het verdriet om Carla en tante Sjaan. Daar had hij het lastig mee. Maar toch zal ik hem herinneren om zijn droge en foute moppen. 
 

Met Michel had ik het erover, nu kunnen ze met hun drietjes samen lekker boven een kamertje schilderen, zijn ze weer samen met elkaar. 
 

Sterkte met het verlies, en hij blijft in herinnering. Liefs Karin