Gerco Gravekamp

Lieve Gerco,

Een herinnering, waar moet ik beginnen? Bijna 35 jaar verder. De eerste stapjes aan jouw hand als klein meisje, spelletjes spelen, grapjes maken. Altijd tijd en ruimte voor een lolletje en een gesprek, zelfs over vriendjes en liefdesverdriet. Eerst alleen en daarna samen met Caroline, Sanne en Iris. Wat bijzonder om ook jouw getuige te mogen zijn bij jullie huwelijk. Ik vond het fantastisch om door jou hiervoor gevraagd te worden. Mooi en uniek om jullie liefde voor elkaar te zien.

Je was er altijd, ergens, sommige periodes dichtbij, andere momenten verder weg. En nu op het einde legde je jouw hand in de mijne en pakte je me stevig vast. Dat betekent heel veel voor mij. Je wilde nog niet loslaten. Je moest toch gaan, al blijf je (zoals beloofd) toch altijd bij ons.

Mirjam

Lieve Gerco, 

Helaas hebben wij elkaar maar kort gekend. Maar wat heb ik een enorme bewondering voor jou gehad, jou wilskracht en doorzettingsvermogen. De liefde voor Caroline, de kinderen en de diertjes je straalde enorm als jij mij hierover vertelde. Wat heb ik genoten van je gitaarmuziek het was zo mooi.Rust zacht Gerco.

Grace Specht- de Groot Heupner. 

Lieve Gerco, 

De herinneringen die ik aan jou heb speelden zich allemaal af bij TV Alkemade. Toen ik in de jaren 80 lid werd van deze mooie club zat ik al snel in de redactie van het clubblad. Daar leerde ik jou kennen, jij schreef in elk clubblad een humoristisch stukje voorzien van een komische tekening onder pseudoniem. Alleen wij, als redactie, wisten dat deze stukjes door jou werden gemaakt.
Tennissen heb ik nooit met jou gedaan, daar was jij veel te goed voor, maar ik mocht graag naar je kijken als jij een wedstrijd speelde. Je hoorde bij de beste spelers die de club had. Een paar jaar later kwamen wij met elkaar in de Open Toernooi Commissie, dit betekende elk jaar een week vakantie opnemen om het gezelligste toernooi van de regio te mogen organiseren. En gezellig hebben we het gehad, dat begon al met een hele club ontbijten, organiseren, lunchen, organiseren, dineren, organiseren en na afloop tot in de kleine uurtjes aan de bar hangen. Wat hebben we ontzettend veel lol gehad in die tijd. Uiteraard nam je zelf ook deel aan het toernooi. Ik lag er altijd na 1 of 2 wedstrijden uit, maar jij speelde meestal tot op de laatste dag en stond in de finale. Tijdens deze week organiseerden we ook altijd een feestavond met live muziek. Op 1 van deze avonden, toen de muzikanten even pauzeerden namen jullie, Niels, Martijn, Leo (mijn man), John en jij plaats achter de muziekinstrumenten en zaten jullie te jammen. Jullie wisten niet van elkaar dat jullie allemaal muziek konden maken en na een paar weken werd er een nieuwe band geboren. The Occasions,  ging jullie band heten en na de nodige repetitieavonden hebben jullie menig feestje muzikaal op mogen luisteren. Uiteraard ook tijdens de feestavonden bij de Tennisvereniging.

Na een aantal jaren stopten wij met de organisatie van het open toernooi en door verhuizingen van de bandleden stopte ook jullie muzikale activiteiten. We verloren elkaar uit het oog en ons contact beperkte zich alleen nog via facebook.
Op een gegeven moment hoorde ik dat je een lieve vrouw had ontmoet. Ik was zo blij voor je, we gunde het je zo dat jullie heel veel gelukkige jaren samen mochten beleven. We weten dat jullie gelukkig waren met elkaar, maar helaas moest jou leven veel te vroeg eindigen. We vinden het fijn dat je tot het eind genoten hebt van de liefde voor Caroline, het leven en van de muziek.

Rust zacht lieve Gerco!

Lieve Gerco,

Wanneer zal het geweest zijn dat onze paden elkaar voor het eerst kruisten? Het zal rond 1990 zijn geweest. Waardoor dat kwam? Ons beider passie, muziek.
Als je vrijdags naar Leusden kwam, was het eerst eten (meestal bami maar zonder sambal!) en vervolgens naar de IJsbreker om te repeteren met Ramblin’ Men. Daarna nog urenlang  praten over allerlei bandjes, gitaristen, gitaren (Gibson of Fender), drummers of zangers en ik wist iedere keer weer dat het vreselijk laat ging worden. Zin om weer naar je lege huis in Oude Wetering te gaan waar niemand op je wachtte, had je in ieder geval nooit. Ik genoot van de gesprekken met een gelijkgestemde. Onze muzieksmaak was nagenoeg hetzelfde, we waren echte muzikale maten.

Totdat… je op een repetitieavond vertelde dat je een vriendin had en trots de foto van jullie beiden op je telefoon liet zien. Niet veel later toen je bij mij op het werk voor een klusje langs kwam met Caroline en de twee meiden straalde het geluk van je af en God, wat was ik blij voor je! Persoonlijk vond ik dat een vrouw, twee dochters, twee honden, vier katten en een konijn in één keer in je leven wel een beetje veel was, maar als het moest had je ook een nog paard in je huis geaccepteerd denk ik. Je was verliefd tot in de vezels van je haar en bleef dat tot aan je overlijden.
De nachtelijke gesprekken waren sinds de komst van Caroline voorbij. De muziek bleef gelukkig wel en ik kon zelfs na het eindigen van Ramblin’ Men nog steeds genieten van je fenomenale gitaarspel door de CD die we maakten. Ook zagen we elkaar nog regelmatig dankzij jou en Caroline, omdat autorijden bepaald geen passie van mij is en het moet gezegd worden, mijn dank daarvoor is groot.

Nog één ding Gerco, misschien had ik het al gezegd, maar toen ik jouw instrumentale versie van Love of My Life hoorde, sprongen de tranen in mijn ogen door de schoonheid van je spel.
Nu weer, maar dat heeft een andere oorzaak.

We gaan je missen mien jong!

Lieve Gerco,

Een mooie laatste reis voor jou, naar een bestemming waar muziek sfeer bepaalt.

Via verhalen van Caroline heb ik een heel klein stukje van jou als persoon mogen ervaren. 

Een liefdevolle groet en dat jou licht helder mag stralen en beschermend mag zijn voor Caroline , Sanne-Louise , Iris 

Liefs  van Angeline